دهستان نودان

اسامی روستاهای دهستان نودان عبارتند از :

 تره دان -چکک - نودان  - دهنو تنگ شیب - دوسیران - پاپون قدیم - پاپون (کارگاه) -  گرگدان - موردک - کنده ای - ابوالحیات - امامزاد - دیکانک - گاوکشک

تذکر: 

 روستاهای سمغان - مله انبار - پیرسبز  (بخاطر به حد نصاب رسیدن  و تشکیل بخشداری چنارشاهیجان )از کوهمره منتزع و به قایمیه الحاق شد.

  *********

noodaan    شهر نودان

 شهر نودان ،مرکز بخش کوهمره درفاصله 40 کیلومتری از مرکز شهرستان کازرون قرار دارد. از سال 1327 شمسی کوهمره  به عنوان بخش شناخته و نودان به عنوان مرکز بخش انتخاب گردید. جمعیت این شهر حدود 5500 نفر می باشد.در حال حاضر در تقسیمات کشوری به عنوان شهرشناخته می شود و از کلیه امکانات توسعه مثل ، آب لوله ،برق ، شبکه گاز خانگی ،مرکزبهداشت و درمان ، ادارات مختلف، دانشگاه پیام نور، مراکز ورزشی و... برخوردار است.

  نودان در صحرایی وسیع ،مسطح و حاصلخیز که نیمی از آن پوشیده از درختان بلوط ونیمی دگر فاقد درخت و جلگه می باشد در سالهای پر باران آب دروغزن جاری می گردد وچشمه رنجان از زمین می جوشد وبه کشت برنج اختصاص داده می شود.

  

اکنون مساحت زیادی از آن به غرس درخت انار اختصاص یافته است. در بین درختان بلوط برای کشت گندم و عدس دیم استفاده می شود.

  قدمت روستا بیش از 400 سال تخمین زده می شود.

 بنیان گذار روستای نودان شخصی به نام میر عبدالغنی از بزرگان طایفه امیر که از بختیاریبه کوهمره نودان مهاجرت کرده اند ودر دامن کوه دوان نزدیک تنگ عَنا مکان می گیردودر گشت و گزار خود به جای فعلی که عبورش می افتد نقطه ای می بینید که نمناک بوده وسبزه درآن روییده ونشان از آب دارد مقنی می آورد وبا حفر آن چشمه جاری می گردد که همین چشمه غنی معروف است.

 

نودان مرکز بخش و پس از دوسیران بزرگترین و پر جمعت ترین روستاست . البته نودان چند سالی است که تبدیل به شهر شده است.

 در سالهایی که خشکسالی نبود  ؛ چشمه رنجان معروف بود و برنجش معطر و انارش خیلی خوب .

 طوایف و فامیل های نودان عبارتند از:

 طایفه امیر مرکب است از فامیلهای

 مختاری، رفیعی ، شهریاری، هدایتی،زمانی،مومنی،نهایی،حمزوی،میرزایی،شفیعی، حسینی،میری وعلیزاده.

 طایفه دهداری عبارتند از:فامیلهای نوذری ، امیری،دهدارزاده.

 طایفه زارعی متشکل از فامیل های کایدی، سلطانی، پرنگ،گودرزی.

 طایفه آقایان(آغاها) شامل خانواده های غفاری و نادری می باشند.

 طایفه خان ها عبارتند از فامیلهای هوشنگی و عباسی.

 طایفه کاکا سیاه ها در برگیرنده فامیل های تقی زاده، سیاوشی،افراسیابی،صفرزاده.

 طایفه مطربها (نوازندگان)مرکب از فامیل های چنگی ، بهروزی و مطربی.

  روستای دوسیران   doosieraan

روستای دوسیران یکی از بزرگترین روستاهای شهرستان کازرون در منتهی الیه شمالی بخش کوهمره قرار دارد . نام اصلی آن "دوست ایران" می باشد .روستای دوسیران حدود 12 کیلومتراز جاده اصلی کازرون به شیراز فاصله دارد. دارای آب و هوایی مطبوع و معتدل و دارای باغات انجیر و انگور ، گردو وبادام و... می باشد . جمعیت روستا حدود 5000نفر بوده که در سالهای اخیر بخاطر مهاجرت اهالی به شیراز،کازرون،قایمیه و مل انباردر حال حاضر کمتراز این تعداداست.
دوسیران از شمال به کوه اناراز جنوب به تنگ شیب از شرق به روستای کنده و از غرب به کوههای سمغان مشرف است.از شرق تا غرب این روستا بیش از 40کیلومتر فاصله است. روستای دوسیران در دفاع مقدس 16 شهید سرافراز را تقدیم انقلاب کرده است. .

 آثار باستانی معروف دوسیران عبارتست از:

  1-  کوه شاه نشین که متعلق به دوره ساسانیان است وحکاکی هایی از حوضچه ه وپلکان سنگی درآنجا مشاهده می شود..

 2-  تعداد چهار سَرا یا بنای عالی که به آنها صٌفه می گفته اند.(صُفّه به معنای خانه تابستانی سقف دار ) است. به این بناهای عالی ، چهارصفه می گویند.وباتوجه به الواح کوفی حکاکی شده بر دیوارهای آن قدمتی بیش از هزار ساله دارد.

 3-  شیرهای سنگی که به عنوان سنگ قبر بر تعدادی از آرامگاه ها نصب شده است.

  طوایف و فامیل های دوسیران به ترتیب حروف الفبا : 

  برگ نفتی - حاج حسین زار - ربیع  - شحنه - عبدالکریمی - محمدشفیع زار- محمدعلی زار - ملا (حسین زاده) - ملا (شریف زاده) 

 محصولات روستای دوسیران انجیر ، انگور، انار، عناب، گردو ، بادام می باشد.

 دوسیران به برکت انقلاب اسلامی از جاده آسفالت، آب لوله، سنگفرش کوچه های اصلی ،برق ، مرکزبهداشت ودرمان برخوردار است که همه امکانت 

 .  امکانات فوق بعد از پیروزی انقلاب دست آمد

 

[e-mail]اسامی بزرگان صد ساله اخیر روستای خود را جهت معرفی در این سایت به  این آدرس ایمیلکنید

 برای مطالعه معرفی  دیگر روستاها و اسامی بزرگان صدساله اخیر روستاها به ادامه مطلب  وارد شوید. لطفا کلیک کنید..

  

نودان
1	میر عبدالغنی	14	امیرزاده٬
2	آخوند لطف الله	15	آهلا.
3	آ غلامحسین	16	میرسیف الله
4	آشاهپور	17	میر مسیح
5	دهدار محمد نوذری	18	ملا عبدی هدایتی
6	حاج احد نوذری	19	محمدکریم هدایتی
7	میر لطفی
8	حاج سیف الدین
9	قاید قربانعلی
10	کربلایی غلامحسین
11	آصفدر
12	آسردار
13	آحسام٬

 

سمغان
1	حاج بهمن مختاری	6	کیامرث رضایی
2	رییس عوض مختاری	7	حاج شکرالله قاسمی
3	حاج مذکور پورقیومی	8	شیرزاد طاهری
4	حاج مرادپورقیومی
5	حاج کاووس پور قیومی

 

چکک
1	کاید علیباز	16	محمدجان
2	ملا ملی	17	ملا کریم
3	کربلائی علیخان	18	رحیم علی
4	ملا جلیل	19	کربلائی عوض
5	کدخدا سرمست	20	ملا اسفندیار
6	کاید علیداد	21	امامقلی
7	سرکار اسماعیل	22	مشهدی مرتضی
8	ملا حاصل دهقان	23	ملا حسن
9	ملا عوض دهقان	24	کاید عباس
10	کاید علی اکبر علیزاده	25	مشهدی رستم
11	علی مردان علیزاده	26	مشهدی یاری
12	غلامحسین علیزاده	27	حسن خان
13	قربانعلی	28	ملا اودل«عودل
14	قربانعلی	29	ملا عبدل
15	کاید جمشید	30	کاید رحمن

 

 

 

 somghaan   روستای سمغان  

 نام قدیم این روستا سمنگان بوده است٬ حدود آن از شمال به خاک دشمن زیاری٬ از جنوب کوه سیبکی (جاده شیراز قائمیه)٬ از شرق به روستاهای دوسیران٬ چکک٬ و نودان و از غرب به روستای گلگون نورآباد ممسنی.

بروایتی پیش از نادرشاه جمعیت روستا دوازده هزار (۱۲۰۰۰) نفر بوده است. مردم به دلیل مالیات سنگین و ظلم و ستم زیاد زیر بار نمی رفتند و همین امر باعث گردیده پادشاه و مامورانش تصمیم بگیرندکه به طریقی مردم را مطیع امر خود سازند. از روی حیله و نیرنگ قرآن را جلو بزرگان٬ کدخدا و ریش سفیدان محل می گذارند و بدین وسیله به آنها تأمین می دهند تا سلاحهای خود را به زمین بگذارند٬ مردم ساده لوح تسلیم می شوند و سلاحهای خود را جمع آوری و در یک مکان قرار می دهند بدینوسیله عده ای از مردم دستگیر٬ عده ای به قتل می رسند و گروهی فرار می کنند بطوریکه روستا خالی از سکنه می گردد.

 پس از این واقعه ای سی  قوم٬ سی  خانوار به این روستا مهاجرت می کنند.

  در حال حاضر روستای سمغان از این قبیله ها (طوایف) تشکیل گردیده است.

۱-قبیله شیخها (شهرت پور قیومی) ‌از نیشاپور٬ فامیل شفاهی و بازیار از سر تاوه بویراحمد٬ فامیل رضائی و آقائی از قلعه سفید جاوید٬ فامیل طهماسبی از فراشبند٬ فامیل امیدوار از دشمن زیاری٬ فامیل جاوید از جاوید بکش٬ فامیل مختاری و قاسمی از نورآباد ممسنی٬ فامیل نوذری و جوکار از خرامه مرودشت به این روستا مهاجرت کرده اند. احتمالا طایفه های نادری٬ کریمی٬ و سیاه شیر٬ بومی محل بودند.

 شغل مردم دامداری٬ باغداری (انجیر و رز) و کشاورزی می باشد. این روستا دارای آثار تاریخی و قدیمی شامل آسیاب آبی٬ کارخانه رنگریزی٬ کارگاهای کوزه گری٬ باروت کوبی٬ می باشد.روستا دارای چشمه های متعدد با نامهای چشمه آب حسر٬ چشمه آب سیاه شیر٬ چشمه آب دره بیگ٬ چشمه آب نظرگاه٬ این چشمه ها اطراف روستا قرار گرفته اند.

 چشمه هائیکه در باغستان در ارتفاع نسبت به روستا و با فاصله چندکیلومتری واقع گردیده اند عبارتند از چشمه آب نَرَک٬ چشمه مالچه٬ چشمه آب مورَک٬ چشمه آب چَک سنه و چشمه تنگ عراق.

 کوههای روستا که حکایت از قدمت و اهمیت آن می کند عبارتند از: کوه قلعه٬ کوه تالو یا سیم بند٬ کوه شاه نشین٬ کوه سَرَک٬ کوه عالی٬ کوه گشنیز.

 مردم این روستا برای دفاع از خود در برابر دشمن از تفنگهای فیتیله ای و توپ بَنی استفاده می کردند.

 سرکوبی اهالی سمغان توسط نادرشاه:

 فارسنامه ناصری از تأدیب اهالی سمغان بوسیله نادرشاه افشار خبر می دهد. نادرشاه در ماه شعبان سال هزارو صد و چهل و دو به قصد تسخیر بلاد عراق از شیراز نهضت فرموده و قبل از ورود به کازرون جماعتی را معین نموده چون قضای ناگهانی وارد قریه سمغان که مردانش برای اتحاد مذهبی با افغانها پیوسته در خراجی و کشتن اهل شیراز اغماض نکرده بودند شدند و به تلافی خونهای نا حق به مکافات رسیدند.

 به نقل از افراد کهنسال تا چند دهه قبل اهل تسنن در  سمغان زیاد بودند تا اینکه تحت فشار یکی از کدخدایان شیعه مذهب بنام شیخ حاجی به تغییر مذهب از سنی به شیعه در آمدند.

 معتمدین و ریش سفیدان روستای سمغان که برای مردم قابل احترام بوده و از آنها به نیکی یاد می شود عبارتند از:

 حاج بهمن مختاری - رییس عوض نادری - حاج مذکور پورقیومی - حاج مرادپورقیومی

 کیامرث رضایی - حاج کاووس پور قیومی- حاج شکرالله قاسمی - شیرزاد طاهری-محمدکریم کریمی.

      paapoonروستای پاپون  

 این روستا  در کرانه جنوبی تنگ سیدال واقع ،حدود 1500نفر جمعیت دارد  بعداز ساخت جاده شیراز ، اهواز وشیراز کازرون به دو روستای پاپون علیا و سفلی تقسیم شد که پاپون سفلی مشرف به جاده است و چون قبل از انقلاب منطقه کارگاهی وتاسیسات جاده بود به نام کارگاه معروف بود .پاپون در 10 کیلومتری شهر نودان قرارد دارد شغل اغل مردم زراعت ،کشاورزی و کارگری است. در روستا همه امکانات زندگی از جمله جاده آسفالت،آب ، برق ، و گاز خانگی مهیاست. در قدیم چشمه آبی ، به نام آب جونی ( که حاکی از خوشگوار بودن آن آب بوده) برای مردم روستا عزیزو دوست داشتنی بوده است.

 روستای پیر سبز: pier sabz

 روستای پیر سبز به دلیل موقعیت جغرافیایی و محلی مناسب برای دامداری و کشت و زرع توجه مهاجران را به خود جلب می کرده به نحوی که از مکانهای دیگر از جمله روستای چکک٬ نودان٬ کاویانیها (غربتها) دره شوریها و روستای کنده به این محل نقل مکان می کنند. لذا به دلیل نزدیکی به جاده اصلی شیراز قائمیه در موقعیت خوبی قرار گرفته است.

 هم اکنون قریب یکهزار نفر جمعیت در خود جای داده است.

 این روستا دارای دهستان و خانه بهداشت می باشد. لیکن از لحاظ عمران و آبادی بویژه نبود کوچه های آسفالتی در وضعیت خوبی نیست.

 درآمد اهالی از راه کشاورزی٬ باغداری٬ (مرکبات) و کسب و کار فراهم می شود. تسمیه آن از نام امامزاده ای بنام پیر سبز که در محل وجود دارد گرفته شده است.

 روستای تره دان   tarreh daan

 روستای تره وان: این روستا در حاشیه جاده اصلی شیراز قائمیه (چنار شاهیجان) و نزدیک به دهانه شمالی تنگ چوگان در محیطی مسطح واقع گردیده و دو (۲) کیلومتری به شهر نودان فاصله دارد.

 حدود ۱۸۰ سال پیش خانواده جمشیدیها از نورآباد ممسنی باین مکان مهاجرت کرده اند در آن زمان چشمه پر آب رنجان و رودخانه دروغزن که از کنار این محل می گذشته سرسبزی خاص به این محل می بخشیده و نامگذاری این روستا به (تره وان) احتمالا به دلیل وجود سبزیکاری فراوان و کشت برنج می باشد. چون مکانی خرم و مناسب کشت و زرع و دامداری بوده نقش مهاجرپذیری بالائی داشته. ساکنین پیشین (جمشیدیها) به خاطر امنیت و مصون ماندن از دست برد راهزنان و مهاجمین گروهی از پذیرفتن مهاجر نیز بدشان نمی آمده و خوشحال هم بوده اند٬ لذا از روستاهای دیگر از جمله چکک (خواجه ها)٬ از نودان (بهمنیها)٬ از متفرقه کاویانیها (غربتها)٬ از عشایر بسوی این محل روی آورده و مقیم شده اند٬ اخیرا تعدادی خانوار از روستاهای کنده٬ دوسران و نودان به جمع آنها اضافه شده است و جمعیتی نزدیک به ۱۳۰۰ نفر در آن گرد آمده.

 روستای تنگ شیب:   tang shieb

 این روستا متشکل از دو قوم مختلف میرزا سادات است که از دو نقاط مختلف به کهمره مهاجرت نموده اند.

 میرزاها از بختیاری و سادات از بویراحمد به این منطقه کوچ کرده اند.

 از آغاز تاکنون بصورت سیار (قشلاق و ییلاق) زندگی میگذرانند تابستانها در بن رود و زمستانها در تنگ شیب ابتدا در چادر سیاها (بهون) و کومه ولی مدت زیادی می گذرد که از این حالت درآمده اند و نیز در سرحد و گرمسیر دارای ساختمانهای گچ و سنگی زیبا و صاحب آب و برق و جاده و امکانات خوب بزرگان و میرزا مختار و بزرگان سیدها و سید مراد علی٬ سید قلندر و سید عبدالنبی بیش از بقیه شهرت دارند.

 درآمد اهالی از راههای کشاورزی و باغداری (سیب) حاصل می گردد. به دلیل نیمه سیار بودن کمتر مؤسسات دولتی در آن مستقر گردیده و از امکانات روستاهای همجوار استفاده می نمایند.

 روستای چکک :  chekak

 روستای چکک با جمعیتی حدود ۲۰۰۰ نفر و نزدیک به ۴۰۰ خانوار در شمال غربی کوهمره نودان در دامنه های یکی از رشته کوههای زاگرس که از غرب به شرق در ضلع شمالی کوهمره امتداد دارد و کوهمره را از محدوده شیراز و نورآباد ممسنی جدا می کند قرار گرفته و نسبت به سایر روستاهای بخش کوهمره چشم انداز وسیع تری دارد و در حد فاصل روستاهای نودان و سمغان و در فاصله ۵ کیلومتری مقابل دهانه شمالی تنگ چوگان قرار گرفته و از هر طرف با پوشش گیاهان جنگلی بلوط و بادام کوهی احاطه شده است و به دلیل وجود مراتع مناسب در نواحی اطراف آن محل مناسبی برای دامداری می باشد اما به دلیل پوشش گیاهی و سنگلاقی بودن اراضی اطراف و نبود آب جاری و منابع آب زیر زمینی کشاورزی در این روستا از رونق و بازدهی خوبی برخوردار نیست. مقدار کمی اراضی ؟؟؟ در نزدیکی روستای تره دان دارد که فقط در سالهای پر باران و جاری شدن آب چشمه رنجان زیر کشت برنج می رود. در گذشته های نه چندان دور بلوط یکی از منابع درآمدی و ارتزاق این مردم بوده و بادام کوهی و صمغ این گیاه به نام زد و منبع دیگر درآمدی آنها بوده. گروهی از این مردم در ارتفاعات کوه دوان و کوه سرک دارای باغهای انجیر و انگور بوده و در حال حاضر هم یکی از منابع درآمدی آنها محسوب می گردد.

 روستای گاوکشک:   gaav koshak

 روستای گاوکشک در 25 کیلومتری غرب کتل پیرزن و در 8 کیلومتری شرق جاده قدیم شیراز کازرون قرار دارد. این قریه را به نامهای کوشکگاه و کوچگاه  نیز می نامند.شاید این روستا در مسیر حرکت پادشاهان ساسانی قرار داشته و نسبت به سایر نقاط محل خوش آب وهوایی بوده است که انها مدتی درآنجا توقف می کرده اند.احتمال دارد که این روستا قبل از قرن هفتم  نام دیگری داشته است. عده ای از اهالی معتقند که نژاد مردم کوهمره نودان از نژاد مردم کوفه می باشد. زیرا پس از واقعه کربلا  وخروج مختار ثقفی  عده ای از اهالی کوفه به ایران مهاجرت کرده و در این منطقه که ناحیه ای کوهستانی است پناه گرفته اند.یکی از سران این مهاجران عبداله نامی بوده است که در محل امروزی گاوکشک ساکن می شود و بنای قریه ای می گذارد که امروز بنام *گاوکشک* معروف است.به عقیده اهالی ،عبداله همان کسی است که هنگام ورود ابن زیاد به کوفه به گمان این که امام حسین(ع) می باشد دستور می دهد جلوی پای ابن زیاد گاو بکشند که از آنم به بعد به عبداله گاوکش معروف می شود و این قریه به مناسبت نام عبداله گاوکش به *گاوکشک* معروف شده است.این نظریه نمی تواند پایه علمی صحیحی داشته باشد. در پنج کیلومتری روستای گاوکشک امامزاده ای بنام پیر ابوالحسن قرار دارد که بسیار مورد احترام اهالی است. در سمت شرقی این امامزاده گورستانی کهن وجود دارد که در یکی از سنگ نوشته های آن که به شکل گهواره می باشد نام محمود شاه گاوکش حک شده است که نام گاوکشک می تواند به ان نسبت داشته باشد. معروف ترین محصول این روستا که وجه صادراتی نیز دارد ، انار است. انار گاوکشک معروف است.

 روستاهای ابوالحیات و دیکانک در "ادامه مطلب"

 روستای کنده ای : kande ey

 روستای کنده ای محدود است از شمال به کوه پهن واَرزَنَک ، از غرب به دوسیران از جنوب به روستاهای موردک و ابوالحیات واز شرق به روستای دشت ارژن و کوه پهن.

 این روستا نیز مانند روستاهای دوسیران و سمغان دارای باغهای انجیر و انگور است. که بیشترین در آمد آنها را رقم می زند. به دلیل نداشتن چشمه وآب آشامیدنی به استثنای منطقه سرحدی آنها که مجاور منطقه بن رود وزنگنه است .از این لحاظ سخت در مضیقه و زحمت بوده اند که همین مورد باعث مهاجرت تعداد زیادی از آنها به چنارشاهیجان(قایمیه) و دیگر روستاهای کوهمره شده است.طبیعت بکر ووجود جنگل و مراتع امکان نگهداری دام را برای آنعا فراهم کرده که گوشه ای از درآمد آنها را تامین می کند.

روستای کنده ای یکی از روستاهای نسبتا پر جمعیت کوهمره است و شغل اهالی باغداری است و باغستانهای آنان انجیر و انگور است. این روستا فاقد چشمه آب می باشد به همین جهت باید فاصله زیادی طی کنند که از چشمه های روستای همجوار (دوسیران) آب آشامیدنی را فراهم نمایند.

 روستای دیکانک: diekaanak

 در دامنه شمالی کوه دوان قرار گرفته٬ جاده فرعی تنگ ابوالحیات به کازرون از میان آن می گذرد و نزدیک 950نفر جمعیت و در قالب یکصد و هشتاد خانوار زندگی می کنند.

    abol hayaat روستای ابوالحیات

 این روستا در جنوب تنگ ابوالحیات واقع ومشرف به جاده گاوگشک و دیکانک است .شغل اکثر مردم کشاورزی و کارگری است حدود 250 نفر جمعیت دارد.

 روستای امازاده پیر ابوالحسن:

 این روستا بیش از نهصد سال قدمت دارد. طبق روایات ٬ امامزاده سید ابوالحسن برادر سید احمدبن موسی (شاهچراغ) می باشد که در راه عزیمت به سوی خراسان٬ دراین مکان بدست حکام وقت به شهادت رسیده است.

 این روستاحدود300نفر جمعیت دارد و شغل اصلی مردم کشاورزی و زراعت می باشد.

 نقشه کلی بخش کوهمره نودان - دهستان نودان